Huize Molenaar te Utrecht

Huize Molenaar te Utrecht Literatuur J.W.C. van Schaik, Huize Molenaar 1892-1992 , met foto's van C. van Dijk (Utrecht 1992). M. Barthels, ‘Huize Molenaar in Utrecht: cuisinier sinds 1892’ in: Archievenblad 110 (2006) nr. 4, p. 25. Geschiedenis Jacob Molenaar vestigde in 1892 een kokerij aan de Hamburgerstraat te Utrecht. Als cuisinier leverde hij dejeuners, diners en soupers aan huis. In 1900 werd het bedrijf verplaatst naar het pand Korte Nieuwstraat 6, waar de klanten ook als gast ontvangen konden worden en ruimten konden huren voor feesten en partijen. Als besloten restaurant was het een welkome locatie voor met name huwelijksrecepties, jubilea, promotiediners en promotierecepties. In 1919 kon Jacob Molenaar ook het buurpand, nr. 8 kopen. Jacob Molenaar onderhield goede contacten met de universiteit. Veel beroepsverenigingen hielden hun jaarlijkse vergaderingen bij hem in huis. Huize Molenaar bleef tot aan het einde van de twintigste eeuw ook diners aan huis verzorgen. In 1936 kreegt Jacob Molenaar het recht tot het voeren van het Koninklijk Wapen met de titel van Hofleverancier. Na zijn dood in 1937 namen zijn kinderen Dirk en Margaretha Johanna de zaak over. Margaretha voerde enkele verbeteringen door in de omstandigheden voor het personeel, met name in de werktijden In de Tweede Wereldoorlog speelde Huize Molenaar een rol in de voedselvoorziening en fungeerde als gaarkeuken. Hierdoor was het ook mogelijk om enkele onderduikers te huisvesten én van voedsel te voorzien. Na de oorlog keerde de oude klantenkring weer terug en breidde gestaag uit. Dirk Molenaar overleed in in 1948, maar zijn vrouw en zuster zetten de zaak voort. Een bijzondere service die Huize Molenaar bood was het inblikken van wild. De klanten, meest adelijke heren afkomstig uit het hele land, lieten hun zelfgeschoten hert, konijn of gevogelte afleveren bij Huize Molenaar. Van de blikken die dit opleverden kon Huize Molenaar bij wijze van betaling een gedeelte houden en weer gebruiken in het restaurant. Vanaf 1963 dreef Margaretha, (‘juffrouw Molenaar’) de zaak alleen. Eind jaren zestig begon de omzet terug te lopen. In 1972 zag zij zich genoodzaakt de zaak te sluiten. De bewoners van het bovenhuis, de heer en mevrouw Schinkel-Scheltema, hebben het pand in 1973 gekocht en het bedrijf opnieuw opgebouwd. In de loop der jaren besteedden zij veel aandacht aan de restauratie van het gebouw en de herinrichting van de binnenruimtes en de tuin. Een bijzonder onderdeel hier van is de tuinmuur uit ca. 1050, die oorspronkelijke de noordelijke zijmuur was van de kerk van de Paulusabdij. In 2003 volgde Michael Schinkel zijn ouders op als eigenaar. Archief Het archief over de periode van 1898 tot en met 1973 is in 1992 in bewaring gegeven door de toenmalige cuisinier, mevrouw S. Scheltema. Bij de overeenkomst van opneming en bewaring zijn geen beperkingen aan de openbaarheid gesteld. Het archief werd in 2003 geïnventariseerd door G. J. Röhner. Na vernietiging van financiële bijlagen bedroeg de omvang van het archief 4,5 m. In 2006 dook bij Huize Molenaar een flinke aanvulling op van ca. 4 m over de periode 1889- 1998. Deze werd in opdracht van eigenaar M. Schinkel van een plaatsinglijst voorzien door mw. A. C. Schmidt, onder begeleiding van mw. M. J. G. A. Barthels. Omdat er sprake was van veel chronologische overlap met het in 1992 in bewaring gegeven archiefbestand, werden beide bestanden met bijbehorende toegangen in 2009, samen met nog een kleine extra aanvulling van 0,1 m foto’s, dia’s, negatieven en digitale fotobestanden op CD en DVD, door ondergetekende samengevoegd en bewerkt. Uit de aanvulling heeft geen vernieting plaats gevonden. Met dank aan vader en zoon Schinkel konden diverse personen en locaties op de foto’s geïdentificeerd worden. Van een deel van de in deze inventaris beschreven stukken hangt het origineel nog in de suites van Huize Molenaar. Dit is bij de betreffende beschrijvingen vermeld. Inventarisnummer 26 is in verband met de bescherming van de persoonlijke levenssfeer van nog levende personen beperkt openbaar tot het jaar 2074. F. Tuinstra, 2010