Hongertocht naar Drente

Een met zwarte pen geschreven dagboek bestaande uit drie gelinieerde bladen en voorzien van tekeningetjes en kaarten met de titel: "Hongertocht naar Drente van 17-2-'45 tot 24-2-'45". Het dagboek beschrijft de tocht per fiets van Den Haag naar Dwingeloo in Drenthe gemaakt door Joop Wanders om voedsel te verzamelen voor zijn familie in Den Haag. Op zaterdag 17 februari rijdt hij van Den Haag naar Amersfoort en vindt onderdak bij de stichting "Zon en Schild"; zondag 18 februari van Amersfoort naar Zwolle en slaapt in een wagen hooi bij een boer; maandag 19 februari van Zwolle naar Dwingeloo wordt hij bij Meppel staande gehouden door de Duitse politie. Ondanks het ontbreken van een officiële toestemming om te reizen, mag hij toch verder en bereikt zijn bestemming. Hij heeft dan in drie dagen 229 km gefietst. Hij overnacht bij Willem Klaassen; dinsdag 20 en woensdag 21 februari gaat hij foerageren bij de boeren in de omgeving; donderdag 22 februari na nog een foeragetocht vertrekt hij weer richting Den Haag. Hij probeert vanaf Meppel met de trein mee te gaan, maar wordt tegengehouden door de Duitse stationschef. Hij fietst door en overnacht in een hooiwagen bij een boer; vrijdag 23 februari probeert hij met een auto mee te rijden en dat lukt bij een Duitse controlepost. Hoewel de Duitsers "schreeuwden en scholden" lieten ze velen zonder reistoestemming door en lieten op iedere auto een paar mensen opstappen. Hij krijgt met hulp van een Duitser een chauffeur van een auto met bestemming Utrecht zo ver dat hij mee mag rijden. Hij zit dan wel bovenop de lading in de regen. Het lukt hem de controle te Zwolle voor de IJssellinie met al zijn waren door te komen. Hij passeert met de auto lange rijen mannen, vrouwen en kinderen die langs de weg lopen. In Utrecht gaat hij naar het politiebureau waar hij naar een school wordt gebracht waar hij kan overnachten; zaterdag 24 februari gaat hij op weg voor de laatste etappe. Zijn bagagedrager breekt, maar gelukkig weet hij deze te repareren. Hij komt er wel achter dat hij een stuk boter kwijt is. Kennelijk aan de heren van het politiebureau te Utrecht. Uiteindelijk komt hij thuis "waar we allen vol vreugde en plezier de koffers hebben uitgepakt". Wat opvalt is dat hij gedurende de gehele tocht redelijk voorzien wordt van maaltijden, waarbij spek zodanig vaak voorkomt op het menu, dat hij verlangt naar een boterham jam.