Getuigen Verhalen, Kamp Amersfoort, interview 65

Geïnterviewde (1922) was reclametekenaar in Amsterdam en werkte in 1942 bij een studios als technisch poppenmaker. Deze poppen werden gemaakt van electra draad of trekveren met kraaltjes en doppen. Zijn woonhuis stond aan de Amsteldijk vlakbij de begraafplaats Zorgvlied. Hij had een sleutel van de aula, die regelmatig gebruikt werd als schuiladres. Hij zat in de illegaliteit bij de “inlichtingendienst”. Tijdens een inval werden bij hem thuis albums gevonden, waarvan de Duitsers dachten dat het spionagewerk was. Maar in alle verhoren heeft hij volgehouden dat hij tekenaar en verzamelaar was en er is nooit iets bewezen. Na zijn arrestatie zat hij eerst in de Tulpkazerne en later op de Weteringschans in Amsterdam. In de nacht werd hij overgebracht naar Kamp Amersfoort, waarschijnlijk op 9 januari 1945. Eind april 1945 werd hij op transport gesteld, ze wisten niet waarheen. Bij Putten kon de trein niet verder en keerde terug naar Amersfoort. Daar moest de groep zich buiten de trein opstellen, kreeg men te eten en de zieken werden overgebracht door verplegers en doktoren naar een villa aan de overkant van het spoor. Plotseling moest iedereen weer in de trein klimmen. De deuren gingen dicht en de trein zette zich in beweging, terwijl geïnterviewde nog verbouwereerd op de rails stond. Achter op de trein stond een Duitser met geweer. Geïnterviewde zwaaide naar hem (waarom weet hij niet) en de Duitser zwaaide terug. Hij liep naar de verplegers en artsen, die hem naar een villa brachten. Na enkele dagen kon hij weg. Hij had een sloop bij zich met tekenspullen. Hij ging op weg naar Amsterdam, werd onderweg opgevangen en is in Naarden in een koetsje gestapt, dat naar Amsterdam ging. Nadat hij enkele dagen in Amsterdam terug was, kwam de bevrijding. Geïnterviewde heeft zijn ervaringen op schrift gesteld: Guus Geluk bestaat nog.