Verklaring van Hauptsturmführer Karl Sommer, verbonden aan het WVHA, Amt D II (Arbeitseinsatz der Häftlinge). Haar taak was de bemiddeling van Häftlinge als arbeidskrachten in concentratiekampen, eerst alleen voor SS-ondernemingen, sinds augustus-september 1942 ook voor de industrie in Duitsland en in de bezette gebieden. Onder D II viel ook de reparatie in Sachsenhausen van horloges afkomstig uit Auschwitz en Lublin in het kader van de Reinhardt-Aktion. Daarnaast werden z.g. Baubrigaden uit Häftlinge samengesteld voor herstelwerk na bombardementen, vervolgens ook Eisenbahnbrigades; tenslotte werden gevangenen ook nog gebruikt voor Sonderbaumassnahmen in opdracht van Goering. Het WVHA kreeg van Himmler toestemming alle nodige krachten te recruteren, in totaal voor de genoemde brigaden ± 4000 man, die dus buiten de kampen voor het WVHA werkten. De lonen gingen naar de Rijkskas (30 pfennig per 11-urige werkdag in theorie; in werkelijkheid waren de werktijden veel langer). Bij de Bauleitungen waren ook "zwarte werkplaatsen", waar voor de leiding prive-werkjes verricht werden. Het Rijk ontving einde 1944 p. maand ongeveer 50 miljoen RM voor de arbeidsinzet van alle gevangenen in de kampen. Bij de uitbreiding van Auschwitz in 1943 werden ook Poolse dwangarbeiders gebruikt. Al deze werkzaamheden - ook de bouw van de crematoria - vielen onder afdeling C van het WVHA. In politieke zin vielen de gevangenen onder D I. De kampen waren verdeeld in soorten, genummerd I, II en III; in de laatste categorie werd het zwaarst gewerkt. Over de plaatsing besliste Hoess (deze was eerst kampcommandant van Auschwitz van mei '40 tot dec. '43; daarna hoofd van de afd. D I in het WVHA). Sommer schat het aantal arbeiders dat Pohl in 1944 aan de particuliere industrie of het departement van Speer afstond op 120-160 duizend. Voor hulparbeiders werd 4 Mark, voor vakarbeiders 6 Mark betaald; ook deze gelden gingen naar het WVHA. In de kampen zelf bestonden zg. Strafkommandos (bv. steenhouwerijen)

Archief 270c: Proces Eichmann